پنیر سیاهمزگی یکی از پنیرهای کم نظیر در ایران از نظر طعم و مزه است که می‌تواند با بهترین پنیرهای دنیا رقابت کند.این پنیر به صورت سنتی در منطقه سیاهمزگی تهیه می‌شود که طرفدارن زیادی نیز دارد و همواره گردشگران در این منطقه برای خرید آن اقدام می‌کنند. پنیر محلی سیاهمزگی بسیار مقوی است زیرا شیر گوسفند را بدون گرفتن خامه شیر به پنیر تبدیل می‌کنند.
قیمت پنیر تازه از پنیر کهنه ارزان‌تر است زیرا پنیر کهنه نمک سود شده و مدت زمان بیشتری، سالم باقی می‌ماند. پوست بز و گوسفند نیز را برای نگهداری کشک و پنیر و نگهداری کره در فصل زمستان آماده می‌کنند. پنیر «سیاهمزگی» پنیری محلی با طعم بسیار خوشمزه و درصد چربی بالاست که در روستاهای شهرستان شفت به ویژه روستای سیاهمزگی- نام پنیر برگرفته از نام روستا است- تولید می شود. این پنیر که به دلیل طعم ویژه اش قابلیت رقابت با انواع محصولات مشابه در داخل و خارج را دارا است، در سال های اخیر با کاهش تولید در منطقه مواجه شده است. مساعد نبودن شرایط برای دامداران به ویژه شرایط نامطلوب تهیه علوفه باعث شده تا از میزان دامدارانی که این محصول بی نظیر را تولید می کنند، کاسته شود. در شهرستان شفت ۷۵ هزار دام سبک و سنگین وجود دارد که سالانه ۱۵ تن پنیر توسط ۵۰۰ عشایر دامدار تولید می شود.سیاهمزگی از روستاهای بخش احمدسرگوراب شفت و در ۱۷ کیلومتری جنوب غربی این شهرستان واقع شده است.
روستاهای شفت به ویژه منطقه سیاهمزگی همواره چشم هر گردشگری را بخاطر داشتن آب و هوای بسیار دل‌انگیز و طبیعت بکر به خود خیره می کنند که پنیر آن نیز بخاطر طعم و بوی خاص زبان زد است.
«پنیر سیاهمزگی» یکی از محصولات دامی و فرآوری شده بومی و محلی این منطقه بوده که طعم، بو و شکل ظاهری آن در بین محصولات دامی استان بی‌نظیر و منحصر به‌فرد است.
این پنیر از قدیم در روستای سیاهمزگی شفت تولید می‌شد و اکنون نیز یکی از محصولات لبنی مورد علاقه مردم گیلان زمین است.
برای تهیه پنیر سیاهمزگی به گفته پیران و پیشکسوتان منطقه که هنوز دنیا به شکل امروزی صنعتی نبوده مایع پنیر از داخل شکم گوساله ای که هنوز هیچ غذایی جز شیر نخورده تهیه می شد.
مردم منطقه ابتدا شیر گوسفند را گرفته و از یک صافی پارچه‌ای یا توری نازک عبور می‌دهند و پس از گذراندن از صافی به شیری که هنوز گرم است مایع پنیر زده و در یک دیگ با آب ترکیب می‌کنند. با مایع که از داخل شکم بره گوسفند به دست می اید مخلوط می کنند و مخلوط را روی آتش گذاشته تا خمیر بدست آید خمیر را از ظرف جدا کرده و در ظروف مسی گذاشته و با مالش دستان خوداین مخلوط پس از مدتی می‌بندد و سپس با یک کاسه فلزی مایع به دست آمده را داخل دیگی که روی آتش اجاق است می‌ریزند و در مدت زمان ۱۰ تا ۱۵دقیقه خمیر دیگری به دست می‌آورند.
این خمیر را در ظرفی که از جنس چوپ و به شکل بشقاب است می‌ریزند و با فشار دست آب آن را می‌گیرند که در نهایت پنیر سیاهمزگی تولید می‌شود.
در فصل زمستان از پوست بز و گوسفند نیز برای نگهداری پنیر در منطقه استفاده می‌کنند.
شایان ذکر است امروزه با شناسایی سه نوع پنیر سنتی تولیدی در ایران از جمله پنیر خیکی شمال خراسان، پنیر کوزه‌‌ای آذربایجان و پنیر سیاهمزگی گیلان اعمالی در جهت تبدیل تولید سنتی آن‌ها به شیوه صنعتی و بهداشتی انجام می‌شود.